این آیه درباره عوف بن مالك نازل شده كه از یاران پیامبر(صلی الله علیه وآله) بود. دشمنان اسلام فرزندش را اسیر كردند. او به محضر پیامبر(صلی الله علیه وآله) آمد و از این ماجرا و نیز فقر و تنگدستی شكایت كرد. پیامبر(صلی الله علیه وآله) فرمود: تقوا پیشه كن و شكیبا باش و بسیار ذكر «لاحول ولا قوه الا بالله» بگو. او این كار را انجام داد. ناگهان در حالی كه نشسته بود، فرزندش از در وارد شد و معلوم شد كه از یك لحظه غفلت دشمن، استفاده كرده و فرار نموده و حتی شتری از دشمن را نیز با خود آورده است.
اما نكته قابل توجه این كه ذكر این بیان، به معنی گوشه نشینی و سستی به امید فضل الهی نیست بلكه انسان باید نهایت تلاش خود را در زندگی انجام دهد و در عین حال در مشكلات از خدا یاری بخواهد.
در حدیثی از امام صادق(علیه السلام) آمده است: وقتی آیه «و من یتق الله یجعل...» نازل شد، جمعی از یاران رسول خدا(صلی الله علیه وآله) درها را بر روی خود بستند و به عبادت رو آوردند و گفتند خداوند روزی ما را عهده دار شده است، این جریان به گوش پیامبر رسید. كسی را نزد آنها فرستاد كه چرا چنین كرده اید؟ گفتند: ای رسول خدا! چون خداوند روزی ما را تكفل كرده ما به عبادت مشغول شدیم. پیامبر(صلی الله علیه وآله) فرمود: كسی كه چنین كند، دعایش مستجاب نمیشود و طلبش برآورده نمی گردد.
آری «آسانی كار» كه خداوند وعده داده است و فرموده است: هر كس تقوای الهی پیشه كند، خداوند كارها را برای او آسان می سازد. (طلاق/4) و نیز فرموده است: «اما آن كس كه در (راه خدا) انفاق كند و پرهیزگاری پیش گیرد و جزای نیك (الهی) را تصدیق كند ما او را در مسیر آسانی قرار می دهیم» (لیل 5 تا 7) این ها همه به دست نمی آید مگر در گرو گذشتن از كوره های سخت آزمایش الهی و تحمل رنج و مشقت و كار و تلاش و اساسا سنت الهی در دنیا بر این امور است نه تن پروری و انزوا و رخوت و سستی كه «نابرده رنج گنج میسر نمی شود...»
منبع:قاره
نظرات شما عزیزان: